سه ضلعی غرب برای فروپاشی ایران

آیا ادامه برجام تامین کننده منافع ملی است؟
نظام سلطه با ماندن در برجام و یا با خروج از برجام، سه گانه «کوتاه، میان و بلندمدت» مبنی بر ۱- «ثبات زدایی از امنیت داخلی کشور»، ۲- «ایجاد دوقطبی مردم –حاکمیت» و ۳- «استحاله سیاسی حاکمیت» را دنبال خواهد کرد.
به همین دلیل است که بوریس جانسون وزیر امور خارجه انگلیس در هفته اخیر همانند بسیاری از مقامات غربی که سخن از لزوم تغییر حاکمیت سیاسی در ایران به زبان آورده اند، شعار میدهد: «نباید تغییر نظام در ایران را دنبال کنیم!».
مشاور امنیت ملی آمریکا نیز در تازهترین اظهار نظر درباره ایران در هفته جاری می‌گوید: «سیاست دولت آمریکا تغییر نظام ایران نیست. سیاست دولت ما تضمین این است که ایران هرگز به ظرفیت اقدام هست‌های نزدیک نمیشود.»
ادعا‌های اخیر مقامات غربی در حالی است که آن‌ها بر اساس دکترین «مبارزه با ایران» اصرار دارند که سه سناریو مورد اشاره نباید هیچ گاه از دستور کار خارج شود بلکه به صورت همزمان باید در دستور کار قرار گیرد چرا که تمرکز بر یکی از آن‌ها نافی دو گزاره دیگر نیست و تمرکز توأمان روی هر سه محور، قدرت اثرگذاری آن‌ها را افزایش میدهد و میتواند جمهوری اسلامی ایران را در بازه زمانی کوتاهتری دچار فروپاشی کند.
در میان سه گزاره «ثباتزدایی از امنیت داخلی کشور»، «ایجاد دوقطبی مردم –حاکمیت» و «استحاله سیاسی حاکمیت»، گزاره سوم یا همان «استحاله سیاسی حاکمیت» دارای اهمیت بیشتری است که می‌تواند در «تغییر رفتار ایران» معنا و مفهوم پیدا کند. بر اساس اولویتی به نام «تغییر رفتار ایران» باید موضع و جهت گیری ایران در حوزه‌های مختلف منطق‌های - بینالمللی تغییر یافته و رفتار کشورمان در غرب آسیا نظاممند و منطبق با الگویی باشد که کشور‌های غربی تعیین کردهاند. غربی‌ها معتقدند همانگونه که توانسته اند با اهرم فشاری به مانند «تحریم – تهدید» رفتار ایران در عرصه هسته‌ای را سازماندهی کنند میتواند با بکارگیری همین تاکتیک و البته با چاشنی «خیرهسری ترامپ» می‌توانند رفتار ایران در عرصه موشکی، منطق‌های و حقوق بشر را نیز نظاممند کرده و به همین وسیله از اقتدار روزافزون جمهوری اسلامی ایران جلوگیری کنند. یکی از اهداف هیئت حاکمه آمریکا نسبت به خروج این کشور از برجام، تحت فشار قرار دادن تیم مذاکره کننده ایرانی به انجام گفتوگو‌های مشابه برجامی است تا مسیر استاندارسازی رفتار ایران را که از توافق هسته‌ای آغاز شده است را به سایر حوزه‌ها تسری دهد.
چنانچه جمهوری اسلامی ایران در عرصه منطقه‌ای مطابق یک جریان غربگرای داخلی حاضر به تعدیل مواضع شود، این تغییر تأثیرات چشمگیر و خیره کنند‌های بر آینده نظام جمهوری اسلامی ایران گذاشته و حتی کارکرد انقلاب ایران را در کوتاه‌ترین زمان، به پایین‌ترین درجه ممکن برساند، به گون‌های که میزان اثرگذاری ایران روی بسیاری از تحولات و رویداد‌های منطق‌های و فرامنطق‌های در حد یک کشور دسته سوم قاره آفریقا تنزل پیدا کند.
تلاش گسترده آمریکا و متحدان اروپایی و منطقه‌ای این کشور همچنان حول همین ۳ محور خلاصه می‌شود کمااینکه باید تاکید کرد بعد از خروج ترامپ از برجام، کشور‌های اروپایی با ارائه تضمین‌های شفاهی و نه کتبی بدنبال زمان سوزی بوده و به نظر می‌رسد پیش از سفر اخیر وزیر امور خارجه کشورمان به اروپا، مقامات این کشور تضمین‌های کتبی را به دونالد ترامپ جهت تعدیل مواضع طرف ایرانی ارائه دادهاند. «استحاله حاکمیت سیاسی» در حالی مهمترین گزاره پیش روی آمریکاییهاست که همانطور که اشاره شد معنای واقعی آن «ایجاد تغییرات جدی در رفتار-گفتمان انقلاب به خصوص در عرصه خارجی» است که سطح مهمی از آن در قالب «ارائه تعهدات قابل تأمل» دولت به سازمان‌های بینالمللی است که از جمله مهمترین آن امضاء و اجرای سند ۲۰۳۰ یا FATF میباشد، اسنادی که زنجیر‌های از تعهدات را ایجاد و در نهایت رفتار کشورمان در عرصه منطق‌های و بینالمللی را «استانداردسازی» می‌کنند.
موگرینی: اروپا تضمن نمی‌دهد!
واکنش مقامات اروپایی به تلاش طرف ایرانی برای گرفتن تضمین‌های عینی را می‌توان در ادامه مشاهده کرد و به این نتیجه رسید که اروپایی‌ها نه تنها تضمین‌های لازم را به ایران نخواهند داد بلکه در تلاش است تا با فرصتسوزی (۹۰ روزه‌ای که ترامپ برای وضع تحریم‌های ضدایرانی تعیین کرده) مسیر را برای امتیازگیری از طرف ایرانی فراهم کنند.
باوجود تاکید رهبر انقلاب بر گرفتن تضمین واقعی و عملی از طرف‌های اروپایی، فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی این اتحادیه شب گذشته پس از پایان نشست وزرای خارجه سه کشور اروپایی با ایران، ارائه این تضمین‌ها را منتفی دانست؛ موضوعی که به روشنی شکست مذاکرات جدید وزارت خارجه با سه کشور اروپایی را نشان میدهد.
«فدریکا موگرینی» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در پاسخ به این سوال که آیا اتحادیه اروپا میتواند حفظ همین سطح فعلی از تجارت با ایران در ماه‌ها و سال‌های پیشرو را تضمین کند اعلام کرد: «این اتحادیه قادر نیست ضمانت‌های حقوقی و اقتصادی به ایران بدهد، اما برای یافتن راهی به منظور حفظ سرمایهگذاری‌های پسابرجام اروپایی‌ها در ایران جدی است».
اما در حالی که موگرینی در سخنان خود ارائه تضمین‌های واقعی و عملیاتی به ایران برای بهره بردن از منافع برجام را رد کرد، محمدجواد ظریف وزیر محترم خارجه کشورمان در جمع خبرنگاران حاضر شد و گفت: ما- به سه کشور اروپایی و مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا- گفتیم باید حقوق ایران تضمین شود آن‌ها هم گفتند که تلاش خودشان را خواهند کرد!
وزیر خارجه کشورمان در صفحه توئیتر خود نیز نوشت: همه اتفاق نظر داشتند که در هفته‌های آینده باید کار‌های زیادی انجام شود تا منافع اقتصادی مردم ایران به صورت عملی تضمین شود.
با این وجود سخنان موگرینی نشان میدهد که کشور‌های اروپایی قصدی برای ارائه تضمین‌های عملیاتی به ایران را ندارند.
گفتنی است که دولت مطابق با فرمان صریح رهبر انقلاب موظف است که در مذاکرات خود با طرف‌های اروپایی تضمین‌های عملیاتی و واقعی برای ادامه اجرای برجام دریافت نماید. در همین راستا مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود با معلمان و دانشجویان خاطرنشان کرده بودند: «حالا گفته میشود که برجام را میخواهیم با این سه کشور اروپایی ادامه بدهیم؛ من به این سه کشور هم اعتماد ندارم. من میگویم به این‌ها هم اعتماد نکنید؛ [اگر]میخواهید قرارداد بگذارید، تضمین به دست بیاورید -تضمین واقعی، تضمین عملی- وَالّا فردا این‌ها هم همان کاری را خواهند کرد که آمریکا کرد، [امّا]به یک شیوهی دیگر. روش‌های سیاسی و دیپلماسی، روش‌های ویژ‌های است؛ گاهی لبخند میزنند و در حال لبخند، خنجر را تا دسته در سینهی انسان فرو میکنند؛ دیپلماسی این است دیگر؛ با اخلاق خوش، با تعریف و تمجید که «بله شما خیلی خوبید، شما آقایید، ما میدانیم شما قرارداد را به هم نمیزنید...». معظمله در ادامه می‌فرمایند: «اگر چنانچه توانستید تضمین از آن‌ها بگیرید بهطوری که بشود اعتماد کرد، خب اشکالی ندارد، حرکتتان را ادامه بدهید؛ اگر نتوانید چنین تضمین قطعیای را بگیرید -که بنده هم بسیار بعید میدانم که بتوانید تضمین بگیرید- آنوقت دیگر نمی شود اینجوری حرکت کرد و اینجوری ادامه داد.»
حال با توجه به اینکه سه اولویت نظام سلطه «ثباتزدایی از امنیت داخلی کشور»، «ایجاد دوقطبی مردم –حاکمیت» و «استحاله سیاسی حاکمیت» می‌باشد باید تاکید کرد که ادامه برجام در شرایطی که آمریکا از آن خارج شده و اروپایی‌ها نیز نه اراده لازم را برای ارائه تضمین‌های عینی به طرف ایرانی داشته و نه حاضر به پذیرش این مسئله هستند که آمریکا برجام را نقض کرده اند، باید طرف ایرانی گزینه‌های مانند «خروج از ان. پی. تی» و «از سرگیری فعالیت‌های هسته‌ای» را مورد توجه قرار داده و با نگاه به ظرفیت و توانمندی‌های داخلی، نسبت به تحقق وعده‌های انتخاباتی حرکت کنند.